Hermanos Conde flamenco negra

In januari 2014 kreeg ik een Conde Hermanos flamenco gitaar in mijn werkplaats. Deze gitaar had naast de normale gebruikssporen te lijden gehad van diverse herstelwerkzaamheden als gevolg van een serieuze beschadiging.

De eigenaar van de gitaar vertelde mij dat, voordat hij het instrument had aangeschaft, deze tijdens het vervoer in een kofferbak geraakt was door een achteroprijdende auto. Het gevolg: een op meerdere plaatsen gescheurd bovenblad, een flinke scheur in het linker zijblad en een afgebroken kop.

Nadat de gitaar weer “in elkaar gezet” was bleek hij ondanks de beschadigingen nog te beschikken over de voor Conde herkenbare sound. De reparatie was welliswaar constructief goed uitgevoerd maar het uiterlijk van de gitaar was flink aangetast.

Na overleg met de huidige eigenaar is er besloten om de gitaar volledig kaal te schuren, kleine delen in het bovenblad te vervangen en de scheuren netjes te repareren. Als afwerking is er gekozen om de klankkast volledig te politoeren en de hals te voorzien van twee componentenlak. 

Er werd begonnen met het verwijderen van de brug. Dit is vaak al een lastig klusje op zich. Omdat de gitaar helemaal kaal moest worden gemaakt, had ik een klein beetje marge. Door de brug goed warm te maken met een föhn en strijkbout wordt de lijm zacht en kan er een dun voorwerp onder geschoven worden. Vaak verwarm ik deze ook altijd zodat de lijm makkelijker los laat.

Na het verwijderen van de brug en de oude golpeador kan er een begin gemaakt worden met het verwijderen van de lak. Ik had de gitaar ingesmeerd met een verf afbijtmiddel, maar er gebeurde weinig. De lak was dermate bestand tegen de verf afbijt dat het totaal geen verschil maakte. Dat werd dus schuren en niet zo’n klein beetje ook. Pfff, wat een klus. Maar de aanhouder wint.

Toen de gitaar helemaal kaal was, kon er een begin gemaakt worden met het repareren van het bovenblad. De scheuren die al gerepareerd waren, waren constructief wel goed, maar cosmetisch niet erg fraai. Het oog wil tenslotte ook wat. Op een paar plaatsen was er gebruik gemaakt van Gupa om de scheur te vullen waarvan de nerf niet mooi tegen elkaar kwam. Deze scheuren heb ik eruit gesneden en voorzien van een nieuwe ‘splinter’ fichte. Hout is hout en is ook erg lastig om na te maken. Gelukkig had ik nog wat 50+ jaar oud fichte liggen, zodat de kleur van het hout mooi overeen kwam. Ik heb de splinters onder een hoek van 45 graden uitgesneden zodat ze altijd goed passen en het restant er later makkelijk afgeschaaft kan worden.

Nu alle reparaties gedaan waren kon er aan de afwerking gewerkt worden. Als eerste heb ik het bovenblad gegrond met
eiwit met een klein beetje suiker. Door het vocht van het eiwit gaat de nerf een beetje opstaan en door de suiker word de nerf gefixeerd en kan deze makkelijker glad geschuurd worden. Dit is een traditionele methode die dus nog steeds wordt toegepast en er is meestal ook nog wel een eitje te vinden in de koelkast.

Het achterblad en zijbladen worden door middel van puimsteen en alcohol de poriën gevuld. Weer een ouderwetse methode die naar mijn idee nog steeds het beste werkt om de poriën van het hout te vullen. Het is flink aanpoten, maar al gauw dichten de poriën zich en ontstaat er een mooi glad en dicht oppervlak dat een mooie basis vormt voor de schellak.

Nu al het hout mooi glad geschuurd en gevuld was, werd het tijd om de brug er weer op te verlijmen. Zodat ik later niet, ter hoogte van de brug, het hout kaal moet maken voor een goede hechting van de lijm. Omdat er besloten was om de klankkast te politoeren en de hals te lakken ben ik begonnen met het politoeren van de kast. Dit is best een tijdrovend klusje, omdat er maar maximaal 3 keer per dag gepolitoerd kan worden. Hierdoor krijgt de schellak de kans om goed te drogen.

Toen de klankkast een mooie glans had, werd het tijd om deze goed in te pakken zodat de hals gespoten kon worden. Ik heb voor de hals 2K lak gebruikt, zodat hij goed bestand was tegen het vele spelen. Na drie keer spuiten en terug schuren kon er gepolijst worden en ontbraken alleen nog de snaren die het geheel weer tot een fantastische gitaar brachten.